Een topografische kaart van een land is de projectie van markante punten van het werkelijke aardoppervlak (dit is een boloppervlak) op een plat vlak (de kaart). Dit platte vlak raakt voor een bepaald land op een bepaald, afgesproken, punt het boloppervlak (stereografische projectie). Men kiest dit punt (eigenlijk het enige punt dat op de kaart exact op zijn 'goede' plaats ligt) zoveel mogelijk in het 'midden' van het betrokken land. Vroeger was dit bij ons Chaam (in Noord-Brabant): het 'midden' van het totale gebied van het huidige Nederland en België.
Na de land-splitsing (na 1830) werd dit voor Nederland: het grondvlak van de toren van Onze Lieve Vrouwekerk te Afrt. De spits van de toren zelf diende als meetpunt (in feite het 'nulpunt') van de Rijksdriehoeksmeting. Thans ligt het centrum van het projectie-vlak onder Afrt; het vlak snijdt de aarde volgens een cirkel (middelpunt Afrt) met een straal van ca 122 km; hierdoor vermindert men de oppervlaktevervorming door de (noodzakelijke) projectie zoveel mogelijk. Het 'nulpunt' van het coördinaten-stelsel ligt thans in de Noordzee voor de kust van Zeeland; het voordeel daarvan is dat alle in het land liggende punten positieve coördinaten hebben.