De gedachte achter deze collectie is geleidelijk gegroeid.

In de jaren tachtig begon het ermee, dat ik dingen die een ander in de prullenmand zou gooien, ging bewaren. Mijn beweegredenen formuleerde ik toen als volgt:

Voor geschiedschrijvers in de toekomst zal het moeilijk zijn, zich een enigszins uitgebalanceerd beeld te vormen van de twintigste eeuw. Vooral de cultuurhistorici, en met name diegenen die de 'verandering der zeden' (mentaliteitsgeschiedenis) bestuderen (waarvan deze eeuw zulke ingrijpende voorbeelden te zien geeft) zullen het moeilijk hebben. Niet door gebrek aan bronnen (eerder integendeel), maar door de onevenwichtigheid ervan. Historici zullen overstelpt zijn met bepaalde bronnen zoals literatuur, overheidsregelingen, officiële notulen, persberichten, e.d. Daarentegen zullen andere bronnen schaars zijn, zoals bepaalde bedrijfsarchiefgegevens. Zo zal er ook gebrek zijn aan gegevens over het meest gewone dagelijkse leven. Toch zal het scheppen van een beeld van dat leven nodig zijn om voor een latere-eeuwer de mens van de 20e eeuw te laten herleven. Weliswaar zullen daarvoor ook wel bronnen beschikbaar zijn zoals contemporaine romans, film- en fotomateriaal, allerlei gebruik svoorwerpen en dergelijke, maar toch zullen veel zaken moeilijk te achterhalen zijn, eenvoudig omdat ze door hun gewoonheid voortdurend niet werden vermeld en werden weggegooid. En juist die dingen kunnen helpen zich te verplaatsen in het verleden.

Het ging aanvankelijk om dingen zoals verpakkingen, entreekaartjes, treinkaartjes, kassabonnen, reclames, verkiezingsfolders, programma's van uitgaansavonden, telefoonnota's, bedelbrieven, brochures, folders, allerlei losse tijdschriftnummers, etc. etc. etc. (Een mens krijgt wat papier binnen in een jaar!).

In mijn pensioentijd (ruwweg de jaren negentig) ging ik vervolgens mijn archief opruimen.

Ik ben altijd zeer bewaarderig geweest vanaf het moment dat ons huis totaal in vlammen opging door het bombardement op Rotterdam van 14 Mei 1940. Het hinderde mij dat ik van de eerste twaalf jaar van mijn leven geen enkel tastbaar souvenir had.

Bij dit opruimen kwam ik allerlei zaken uit de periode na 1940 tegen. Uit mijn gymnasiumtijd (de oorlogsjaren). Uit mijn studentenjaren (de koudeoorlogsperiode). Uit mijn beroepsloopbaan (leraar, vakdidakticus, leerplanontwikkelaar). Uit mijn functies in het verenigingsleven. Uit mijn kerkelijke activiteiten, etc. Veel gooide ik weg, maar veel bewaarde ik verder.

In de eerste pensioenjaren maakte ik ook veel plakboeken over mijn leven en over familieleden. Voor mijn kinderen en kleinkinderen, dacht ik aanvankelijk. Maar ik ging steeds meer beseffen dat al die banden en plakboeken voor mijn kinderen en kleinkinderen weinig interessant zouden zijn als ze niet toevallig geschiedenis gingen studeren. Opa was leraar, economie, en hij schreef een HAVO-leerboek, en het boek 'Vier eeuwen Moret in Nederland'. Hij had een grote algemene belangstelling. En hij speelde graag met ons. Dat zal voor hen misschien al voldoende zijn.

Ik schreef gedurende mijn hele leven ook veel op. Ik kwam overpeinzingen tegen die ware tijdsdocumenten bleken. Andere die misschien een inspiratiebron zouden kunnen zijn. Sommige bevatten ook ideeën waarvan ik dacht: ik kom er niet meer aan toe, maar een jongere misschien..........

Zo groeide gaandeweg het idee om een goed geordende verzameling op te bouwen voor latere historisch geïnteresseerden. Het oorspronkelijke idee 'prullenmand 20e eeuw' is daarmee verdwenen, al heb ik nog wel enkele dozen van die aard opgenomen.